Wystarczy kromka chleba

Wiersz z cyklu'' obudzone marzenia''

Światełko w tunelu wreszcie się pokazało
Tylko tam dobiec szybko trzeba
Nadzieję na nowe życie dało
Wystarczy kromka chleba

Lepszego jutra wyglądałam
Łzy potokiem się lały
Nadziei w sobie szukałam
Teraz osuszone tylko kropelką u rzęs zostały

Chleb miłością posmarowany
Wiarą co przenosi góry
Kielichem nadziei napełniony
Z szarych niebieskie nade mną chmury

Krzyż był ciężki co pod nim upadłam
Pytałam Boga dlaczego tak się stało
Sama nie odgadłam
A tyle do myślenia czasu miałam

Przyszło wreszcie olśnienie
że krzyż wszyscy w życiu dżwigamy
Ale każdy ma w sobie miłości pragnienie
Dlatego nie zawsze się z Bogiem zgadzamy

Kiedy z pokorą głowę pochyliłam
Krzyż wydał sie lżejszy
Smutki raz na zawsze przegoniłam
Świat za oknem wydał się piękniejszy