Z ciemności wyrywa się krzyk Odgłos strachu I wołanie Ojcze! Jakże ludzki to krzyk Przerażliwy i zawodzący O! Getsemani! Ile strachu kryje się W szumie twych drzew Ile beznadziei W korze tych roślin Ale wierzę że to co pod korą Nie przeminie Wierzę Bo nic więcej nie mogę Boje się i krzyczę Ojcze! Jeśli możesz Daj mi żyć!
Problematyk
