papierowa rocznica

Na rocznice ‘Naszej” śmierci
Ofiaruję Ci bukiet zwiędłych melancholii
Nić bezszelestnych szeptów
Splatających się w dywan przeżytych snów

Na rocznice „Naszego” rozstania
Oddam Ci chwile minione
Zabarwione słodyczą tęsknot
Wyprane ze zbędnych słów, które je niszczą.

Na rocznice Twojego odejścia
Podziękuje Ci za zwrócone życie
Za niechcianą wolność, która ofiarowałeś sercu
Za początek czegoś nowego, nieznanego.

Na rocznice „Naszego” końca
Spojrzę na Ciebie spokojnym wzrokiem
Wypranym z burzliwych emocji
I powiem to, czego nie potrafiłam powiedzieć.

…ale to dopiero za rok…

metafor