Wiek sędziwy

Myśli nachodzą ,słowa się plączą
Chce ,by było pięknie i wspaniale
By życie póżnej, wiekowej starości
Było rajem na ziemi i ciepłem w niebie

Postać zgarbiona do ziemi przykuta Nogi w kolanach zgięte klękają
Ręce zgrabiałe, a skóra wiotka jak pergamin
Twarz fałdami zmarszczek pokryta
I to jest to -
co pozostaje na starość
po pracy ciężkiej do lat emerytalnych
l
Wspomnienia i miłość przeżytych chwil
Zostaje echem minionych dni
Lata sędziwe, lecz serce młode
Bije i czuje i żyć chce nadal

29.01.2007r