,,Smutek''

Nigdy zaś nie kochany
W głębi duszy zawsze obolały
Przepełniony smutkami
Lecz z wielkimi ideałami
Myśl tylko zostaje
O życiu szczęśliwym
Pełnym miłości i wiary we własne siły
Serce me wali, lecz nie zbyt pewnie
Bo nie wie jeszcze, czy ona je weżmie
Nie pewność mej miłości rozwiewa me życie
Kaleczy me serce i karze sycie
Sługa zaś czasu po myśli mnie burzy
Widać tak musiało być i musi
Iż los mój ciężki, w miłości przeklęty
Dmucha wraz z wiatrem, rozwiewając me smutki
Łzy wylane, oczy zmętniałe,
Samotność rozrywa, czego to wina
Pokochać potrafię, dobrym być też
Lecz co mi to daje, nikt nie wie ja też
Pan Bóg jest miłością,
Rozmowa z nim jest samą przyjemnością
On mnie wysłucha
On mnie zrozumie
On zawsze dobrze mnie traktuje
Miłość me przekleństwo, miłością nie darzony
W ciemnym pokoju, zawsze z myślą połączony.

D_M_Ł