W bezruchu

Zatrzymuję się kolejny raz
I tak upada moja ostatnia twierdza
Z każdym okręgiem przyśpiesza czas
Niezsynchronizowany biciem mojego serca

Nie chcę oglądać takiego nieba
Skąd oko słońca nie patrzy
W cieniu szarości stanął mój zegar
Wskazówki światła pogasły na tarczy

Jaką musimy posłużyć się miarą
Którymi ścieżkami podążać, by żyć
Po prostej linii czwartego wymiaru
A może w ogóle nie trzeba iść...

Adam Cray

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2007-03-13 01:02

Komentarz autora:

Strona glówna

< Adam Cray >

< wiersze >

Malina | 2007-05-17 20:20 |

Ić trzeba zawsze. Noszšc swój dom w dwóch torbach, cišgnšc za rękę kilka ukochanych osób. I ić.

wakacja | 2007-04-26 21:55 |

Coraz częciej zastanawiam się czy bezruch nie jest lepszš forma aktywnoci niż cišgła pogoń za tym czego nie można złapać.Temat- rzeka.A propos komentarza. Trzecia w nocy to rzeczywicie najlepsza pora na przemylenia. Jest obok tylko Bóg, Diabeł i dylemat, który z nich otoczy Cię ramieniem? Pozdrawiam. wakacja./ Nadal uważam, że wietnie piszesz/

karolla alien | 2007-03-14 20:09 |

trzeba trzeba ic...i próbować zawiesić swoje słońce na niebie;) pozdrawiam ciepło;)

Brak komentarzy