W milczeniu

krzykliwe kruki,
czarne
od gęsiego pióra,
odfrunęły
w stronę chłodnego świtu,
niosąc skrzydła pełne
grzesznej ciszy.

leciały wzdłuż zimnej
łuny tonącego księżyca,
grzejąc pióra
surowym płomieniem gwiazd.

szelestem spalonych rąk,
burzą milczących słów
i garścią skradzionych sekund

w milczeniu

tchnij
we mnie
kruczą chciwość ciepła,
którego topiąc się
w zamarzniętych kałużach,
zaznać
nie mogę

bzdura