Cierpienie

Siedząc w ciszy pokoju,
w ciemnym kącie
sewj duszy,
łzami myje me serce,
by cierpienie zagłuszyć.
Noc osłania ma duszę,
która teraz zraniona,
krzyczy prosto do nieba,
chcąc istnienie zachować...
Kiedy łez już zabraknie,
kiedy serce ustanie,
kto usłyszy mą duszę?
Kto usłyszy wołanie...?
Pośród ciszy pokoju,
w ciemnym kacie mej duszy,
moje serce umiera,
by cierpienie zagłuszyć...

ALEXIA