Wodo..wodo nies mnie
na spienionej swej grzywie az do raju bram
nies mnie
nies mnie tam
gdzie swiat wolny
gdzie jest slonce nie przycmione czarna sadza
gdzie szarzyzna
swoja szarosc gubi w kolorycie
nies mnie
nies mnie posrod lak pachnacych
posrod pol zlocistych i czerwonych makow
Chce oddychac
zyc
byc w pelni
w zyciu zatopiony az po czubek glowy
mysla dobra przepojony az na wylot
bez zmartwien
bez zlej woli
bez pustki czlowieczej
wodo nies mnie
nies mnie na spienionej swej grzywie
az do raju bram
nies mnie
nies mnie tam
........................
..i uwierzysz samemu sobie
Hmm... Ĺadny wiersz... Nie weim dlaczego, ale tak pod jakš piosenkę mi podchodzi! Pozdrawiam! :)Może ta Woda Cię już niesie, a może tylko czeka, by rzucił się w jej niespienione fale... Nie wiem. Ale jeli nie, to mylę, że warto spróbować! ;) Pozdrawiam!
