Spotkałam niezwykłego człowieka

Spotkałam niezwykłego człowieka,

Jego serce przypomina księgę,

kiedy je otwarłam były tam czarowne wersy,

i niezliczone poematy.

Spotkałam niezwykłego człowieka,

często przypomina mi wszechświat…

kiedy Go przemierzam,

jest tajemniczy i głęboki niczym ocean.

Człowiek którego spotkałam,

ma kwiecistą duszę, niby wiosenna łąka,

po której delikatnie kroczę

zbierając kolorowe bukiety.

Mój napotkany człowiek,

posiada ogromną siłę,

palcem potrafi unieść świat,

bo ma w sobie natury;

ptaka ,powietrza, drzewa

i cudny błękit nieba….


Ewawlkp

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2007-06-06 17:19
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Ewawlkp > < wiersze >
Orli_Beyton | 2012-07-07 11:45 |
Ostatni wers podoba mi się najbardziej,idealnie pasuje do całości. W ogule cały wiersz jest cudny!
edikruger65 | 2007-06-07 21:54 |
Ewo to jest właœnie to ten mały pazurek, a odnoœnie powyższego komentaża to jest poezja a nie szukanie takiego człowieka i jako utwór poetycki cenie go wysoko, jest w nim to czego szuka się w poezji, gdy zamknie się za soba drzwi zycia codziennego, pozdrawiam Edi
editwil | 2007-06-07 18:59 |
a czy spotkalas takiego czlowieka naprawde?
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się