Miłość

Łakne miłości, jak pożywienia,
Pragne miłości, jak powietrza,

Brak miłości, to kliniczna śmierć,
W której widze ludzi, ale nie rozumiem,
Słysząc tylko bełkot, tylko szmer,

To uczucie tak ważne,
Daje radoś i motyli stado,
Ale mimo to rośnie nam sadło,

A jak pęknie to boli,
Jak szkło się topi,

By znowu móc,
Jeść motyli do woli,

I cieszyć się,
Z trzepotu skrzydeł,

chłopiec o niebieskich włosach