szczęście gdzieś znikło

zgubiłam coś pięknego
co życiem mnie darzyło
zgubiłam radość i
szczęście gdzieś znikło
zgubiłam wiarę i
rozsądek mnie opuścił
i idę drogą do nikąd
zawrócić już nie mogę
zbyt daleko zaszłam
i serce już nie bije
stoję pośród
morza ludzkich serc
ale mnie nie widać
ale mnie nie słychać
bo moje przestało już bić
zamknięta w ludzkiej skórze
nie odwarze się uciec
płomień mego życia zgasł
i wędruję wśród szarości dnia
co wiecznym będzie
i nie uratuje mnie już nic
bo spadłam na dno
i nie odbiję się
zbyt słaba
zbyt zmęczona zamykam oczy
i odchodzę...
nikt nie wspomni
o dawnej dziewczynie
co serce straciła

DuszyCzka