Jak mgiełka wspomnień pobladła
w pąkach maku łzy chowa
w niebiosach tęczy koloru szuka.
Idąc po promieniach ziarnka
życia rozsiewa.
Chce odejść,nie umie
Powrsca na ziemską drogę
i od nowa je zbiera
Ta tułaczka wciąż trwa
jak kara za marzenia.
Pogubione kolory życia.
