To nie jest wierszGdy spadłeś na same dno,dookoła ciemność, strach i brak... patrząc w górę widzisz w oddali tylko jasny krąg wyjścia i jedyne co ci może pomóc to okrzyki bliskich ci osób: „ dawaj!, będzie dobrze!, musisz z tego wyjść !, nie możesz się poddać!!!, chodź do nas, nie zostawaj tam sam!”. Gdy okrzyki wzmagają, mobilizują cię, rozglądasz się, starasz się szukać sposobu, wyjścia, rozwiązania.
|
|
|