„Wśród mrocznej ciszy”

Ciało truchleje i strach rodzi.
Bajka o złym smoku to rzeczywistość.
Miedzy jednym a drugim oddechem
szepcze, szpetnie do ucha
Drakulowym zwyczajem.
A potem orgazmiczny nawrót dobroci.
Dłoń wędruje czule po włosach.
Pod nim ona
a nad nami
betonowy strop.
Jak nazywają to w fast foodach?
Płaczu matki nikt nie słyszy…

nikt nie relacjonuje…

zbyt długiej niecodzienności w mroku.

Życie liczone w żarówkach u sufitu,
zgasło ich sześćset sześćdziesiąt sześć.


Cogito

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2008-08-26 00:08
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Cogito > wiersze >
ula | 2021-03-18 23:42 |
Fałsz i zakłamanie to dla wielu codzienność. Smutne ,że tak często jesteśmy na to obojętni, jakby współwinni.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się