rozterka jesienna

jesień nastroszona liściem
zajrzała do okna
deszczem lunęła jak z cebra
zakręciła się w sukni potarganej
melancholi kwiatem pożegnała lato


biegnie przez pola spłowiałe
przez kałuże wspomnień z wakacji
zatrzymał ją sad stęskniony
jak kochankę dawno nie widzianą

w objeciach zastygli
czekając na szron białościa
puszysty
wyrzeźbione wiatrem posągi
powagi dodają czasowi

westwalia