Woła mnie morze

Woła mnie morze ku głębinom

lecz nie pójdę
bo się boję
wody twoje są głębokie
brzegi twoje są wysokie
jeśli nawet nie utonę
to rozbiję się na skałach

a ja jestem taka mała
taka bardzo delikatna
muszka prawie
albo puszek
życia strzępek i okruszek
ziarnko piasku czy muszelka

dla mnie twoja woda wielka
wszechświat cały
cóż ziarenko wobec skały
którą, choć ci się opiera
rok po roku
w siebie zbierasz

góry całe mielesz w piasek
rozsypujesz je po plaży
abym dziś tu mogła chodzić
i o tobie jutro marzyć

Konstancja