w szarym tłumie codzienności,
Zaspanym,deszczowycm,przewidywalnym.
Tylko dwie postaci przykuwały uwagę przechodniów
Jedna z nogami do nieba,
druga z nogami przykutymi do wózka.
Obie wzbudziły negatywne uczucia-
pierwsza zazdrości,
druga litości,
Wszyscy jesteśmy więźniami...
własnego wyobrażenia piękna...
