Cisza, świata przestroga

Zielone drzewa
Linią horyzontu namalowane
Stoją na baczność
Przy ostatniej drodze zapomnienia
Szepczą bezkresne modlitwy
O chwilę błogiej ciszy
Wznoszą swe gałęzie
Do jedynego Boga
Co złotą karocą po Mlecznej Drodze mknie
By zabrał je stąd
Daleko
Gdzie nie ma nas

Co widziały, co słyszały
Nie odgadnie już nikt
Słodka zielona tajemnica
I stać tak będą
Przez wiekuisty czas
Aż pewnego dnia
Odnajdą swą ciszę
Bez ludzkiej obojętności
Spokojnie!
To za milion lat
A wtedy pozostaniemy my
Popiół i strach
Samotność, co tulić będzie Cię
A głosy z dzieciństwa
Co ukryte między ich gałązkami
Znikną
Tak jak zieleń ich skrzydeł
I błękit nieba, w którego stronę wznosiły się
Pozostaniemy My
Ja i Ty...

Czy wyobrażasz sobie swój świat
W beztlenowym kolorze czerni?

zakazana