Czwarta rano

Okryty welonem mgły świat
powoli budzi siÄ™
Ziewa wstydliwym jeszcze śpiewem ptaków
przeciąga razem z wychylającymi się z norek główkami

Nowa światłość ściąga z traw białą kołdrę
i maluje na nowo kolory
jeszcze blade
jak gdyby dopiero powstawały

Na niebie jeszcze stara się królować księżyc
ale jasność przykrywa jego blask
Niemy spuszcza głowę i idzie do siebie

Wszystko czeka na przyjście słońca
które przytuli promieniami
i pozwoli kolorom wytrysnąć w pełni

Jest czwarta rano
Åšwiat dopiero otwiera oczy
tak samo jak ja
siedzÄ…ca na parapecie okna

Aicha