Z letargu nie zbudź mnie
Ja wolę snić na jawie
Niż żyć w bólu oraz
W tak głębokim smutku
Tak jak wciaż to robiłam
Tym wszystkim się zmęczyłam
Prześpię słodko się jeszcze
Ale jedynie chwileczkę
Bo wstać niedługo muszę
By pożegnać rodzinę
Tak, jestem im to winna
I spokojnie odejdę
