NADZIEJA I WIARA

Nie czuje bólu - więcej nie zniosę,
dziś znów na rękach do grobu niosę:
dziecko którym byłam,
świat w którym żyłam,
i tych którzy w tym świecie byli
niezastąpieni, co znaczyli
dla mnie więcej niż świat sam
z gwieździstym kocem, do grobu ich dam.

Znam ból który serce jak kartkę rozrywa
i płacz tak gwałtowny, że parzy jak pokrzywa,
więcej niż umysł ogarnie człowiek wytrzyma,
więcej niż świat którego kurczowo się trzyma.

Umiera nadzieja. Zostaje mi wiara. To para.
Nadzieja na coś. Wiara w coś. Dość.

PACKAA