lament.

mój umysł drze tę pustą kartkę
nadal trzymam się tych pustych słów
moje puste oczy
i puste myśli
człowieku w lustrze...
dozobaczenia znów.

zabiłam swoje anioły
bo one kazały umierać
kazały uśmiercać ciemne poranki
i jasne wieczory.
a żal je zabierać...

wysokości uśmiechają się złowrogo
płacę cenę za naiwność
i piąte przykazanie

moim towarzyszem cichy telewizor.

brak. skoro odwróciłam twarz
nawet od własnego cienia.

rozbite szklanki i zdarte łokcie
żal umierać.

mcdark.