Izolacja

Pokonało mnie życie swą prostotą
…Miłością, radością i cnotą
Bezkresnym szczęściem i smutkiem
Więc stałam się odludkiem
Nie lubię ciebie i ciebie
Nie lubię tych i tamtych
Nie chce z wami rozmawiać
I nie chce was poznawać
Przecież ja sobie wystarczę
I na łez otarcie
I na śmiechu chwile
Ja siebie nie zranię
mi z sobą się nic nie stanie
A z wami drodzy ludzie
Tylko się utrudzę
Po co? Na co? Nie wiem.
Więc z całym szacunkiem
Moi drodzy, mili
Nie chce tracić na życie
Żadnej cennej chwili.


niewazne

Średnia ocena: 9
Kategoria: Inne Data dodania 2009-11-12 18:39
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < niewazne > < wiersze >
rudaraija | 2009-12-07 20:45 |
Poezja wtedy jest trafiona kiedy każdy znajdzie w niej cząstkę siebie... Brawo :)
shadow | 2009-12-03 20:19 |
o tak ten wiersz jest naprawde wyjatkowy :) tez jestem odludkiem :x okropnym odludkiem.
Szymon22 | 2009-11-19 18:24 |
Piękny wiersz chyba jeden z lepszych jaki tu umieściłaś :) Wyjątkowa prostota słów a jednak ten wiersz daje dużo do myślenia.
Yenna | 2009-11-13 23:03 |
Nieważne... wszystko nieważne, tylko te słowa słowa słowa... (:
gorEL | 2009-11-13 20:52 |
wiersz miodzio, proste, doslowne rymy, to co lubie, pozdrawiam
podszepty_gor | 2009-11-13 13:47 |
noo ,nie nie tak calkiem sama ..na jak dlugo? Tez kiedys mialam dosc!! ale zycie inne karty rozdalo,milosc ,dzieci ,prawdziwe slodke czasem (rzadko) i czsciej ciezkie zycie...Uwielbiam tez byc sama z soba...wiec Cie rozumie..Pozdrawiam:))
Traum_Aurora | 2009-11-12 18:44 |
Kurczę....trochę jakbym czytała o sobie...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się