Amfora.

Amfora jest pełna do połowy i do połowy pusta
Wypełniona naszymi marzeniami
Wylewa się żółć zazdrości
Stworzonej przez Boga na potrzeby człowieka

Zanurząjąc palce w chłodnej wodzie
Zamieniającej się w krew z naszych żył
Czuć wszędobylską woń kadzidła

Zanurzając usta w chłodnej wodzie
Zamieniającej się w krew z naszych tętnic
Czuć metaliczny posmak wody życia

Lecz dopiero, gdy odłożymy amforę
Dowiadujemy się w najmniej odpowiednim momencie
Że człowiek jest jednak śmiertelny

M.