Smutny wiersz

Smutny wiersz nie miał domu, przyjaciół ani rodziny. Błąkał się od kąt powstał. Był na małej brudnej karteczce. Nikomu się nie podobał i każdy go odpychał. Nawet sam stworzyciel wyrzucił go do kosza po napisaniu, lecz on zdołał z niego uciec. Jednak pewnego dnia znalazła go smutna dziewczynka na drodze w kałuży. Zaopiekowała się nim. Wysuszyła go, wytarła brud gumką i przytuliła do serduszka. A wiersz stał się kolorowy i wesoły. Od tamtej pory dziewczynka już nigdy nie była smutna a wiersz towarzyszył jej na każdej drodze życia.

Leszcz