***

smutek przelewający się między
powiekami
i cisza milcząca
cisza wniebowzięta
i zalążek zimy
lekko drażniący nozdrza
zapach

i przeczucie tylko wygodnie dalekie
zmartwychwstałych z bieli
ziaren

ten pokój jest ładny
cztery ściany żebrzące
do kości odrapane
i pomalowane znowu
na cichą zimną zieleń

ptaki już odfrunęły
bez pożegnań

na rozpalonej dłoni
pierwsza gwiazdka śniegu

Anitall