O, Życie!

O, Życie!
Tętniące galopem koni,
Pachnące łąką
O świcie...

O, Życie!
Błyszczące w kropelkach wody
Spienionej po nawietrznej,
I w kabestanu zgrzycie...

O, Życie!
Przysiadłe na skrzydłach szybowca
I pod butami skoczka
W nieba błękicie...

O, Życie!
Zastygłe w chropowatej skale,
Na której odpocznę
Na szczycie!


Krzysztof

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2010-03-19 17:35
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Krzysztof > < wiersze >
finezka | 2010-03-22 23:23 |
Bardzo ciekawy i powiem że o to właśnie chodziło, by sie powtarzało cały w tym sens jak dla mnie ;-) Pozdrawiam
Ewawlkp | 2010-03-19 19:51 |
ciekawy choć zbyt dużo razy"O, Życie! "
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się