Koniec?

Wczorajsze „zawsze” zanika
znamiona zabliżniają
gaśnie milczący płomień
jak w zwierciadle przegląda wątpiący dotyk

odchodzą powoli zdania niedokończone
miarowo odmierza pozostałe
otula smakiem
nie do spełniania kiedyś nieważne dziś

niespełnienia trzepoczą skrzydłami
nie chcę ich znosić więcej...

Beti