dzisiaj
ulotne chwile
kradzione wieczności
złudne poczucie spełnienia
jutro
ruiny sanktuarium
wiecznego ja
labirynt pustych korytarzy
z drzwiami donikąd
wczoraj
chwile marzeń
gdy sen zdawał się tak realny
bliskość świtu
...
czarne skrzydła zasłaniają niebo
anioł niosący zagładę
wytwór własnej wyobraźni
jutra którego nie ma
Mam nadzieje że z tych ruin które widziałeś ktoś wyszedł obronną ręką, miał tyle siły by przetrwać ładny wiersz choć dość pesymistyczny zawsze trzeba mieć nadzieję zawsze jest jakieś jutro,ale jakie?? pozdrawiam
