* * *

Ucichło znowu morze,
mozolny krzyk mewy porzuca wieczór,
ktoś stoi i patrzy, gdzie
zachował się jeszcze kres,
i czy kto zdolny jest dosłuchać się
pustki, mimo że ona dojrzewa w nas
jak owoc rozmownych ust po całym życiu.

Grzegorz