Śmierć piękna.
Piękno jest prawie martwe
Ropiejące
W stanie agonalnym
Umiera gdzieś pod mostem
Sponiewierane
Zagłodzone
Nieustannie męczone przez rzeczywistość
Ono jeszcze żyje
Ostatkiem sił
Jego powłoka pokarmem dla robaków
I już umarło
I już go nie ma
M.
|