ZADUMA

Czas fotografię, żółtą barwą przyozdobił,
huśtawka wesoło już nie skrzypi,
mchem porosły schody dziecinnej kryjówki,
w miejscu gdzie kiedyś wyglądały nasze buzie
wiatr się rozhulał w utkanej przez pająka sieci.

Beztroski tupot dziecięcych nóżek zamilkł w otchłani lasu,
w miejscu gdzie kwitły jabłonie
nie słychać już szczęku psiego łańcucha,
kamykom wrzucanym do wody
czas nadał inne kształty.

Trzymam ją w ręku jak relikt przeszłości
patrząc na szczyptę młodości
zatrzymanej na zawsze w kadrze,
myśli jak ogień gorące zamknąłem w szufladzie czasu
wiedząc, że to co najpiękniejsze już nie wróci.

Comodus