po raz kolejny
szelest kroków wypełnia powietrze
skulone myśli
obrastają w ciepłe ramiona słów
na odległość
odchodzimy od zmysłów
by z uniesioną twarzą
krzyczeć juz nie w ostateczności
nie ważne jest miejsce
dusza promienieje
oczekując cię
na aksamitnym peronie wspólnego życia
