błogosławiony JP II

żyłeś wedle sumienia
w zgodzie z wiarą
w wielką miłość bożą
chciałeś by inni za Tobą podążyli
ku dobroci niezmierzonej

krzyczeli w euforii
że podążą Twym śladem
i szli póki żyłeś
i słowem mocną wiielką przepełnionym
mówiłeś o odnowie serc naszych

później konanie
i wiele słów oburzenia
że nie abdykujesz i pokaz robisz
z cierpienia swego
dla wielkości chwały swojej

gdy śmierć zamknęła Twe oczy
zamilkli ci z jadem w słowach
a reszta w ciszy i łez opuszczenia
żegnała Ciebie
wielkiego orędnownika miłości

teraz błogosławionym Cię ogłaszają
znów ciepłe słowa płyną z Wiadomości
lecz Ty wiesz najlepiej
co tak naprawdę w nas zostało
z tej wielkiej religijnej żarliwosci

Adamo70