Już mnie nie grzeje od czoła
bo jestem szczęśliwa i wesoła.
I widzę przez okno
bo mam źrenic parę.
Widzę i widzę
świat wesoły,
bo przede mną piękny park.
A jak popatrzę przez inne okno
widzę beton, bloki także
korki na ulicach.
Więc gdy widzisz smutny świat
rusz wyobraźnią
bo ja też z nią poszłam w tan.
