dotykając dna

dotykając dna
nie mieć nic
gdzieś zostało życie
zatopione w morzu
drogocennej whisky

kiedy
dlaczego
przekroczyłeś granicę
cienką linię
wieczny mrok
zapomnianej rudery
twój dom

mówiłeś
że sam dasz radę
byłem z pomocą
nie chciałeś
zapomniałeś blasku słońca
zamknięty
w więzieniu ciemnego zaułka

wczoraj
dotknąłem twego zimnego ciała
mówiąc żegnaj
może tam
dostaniesz to
czego szukałeś tych parę lat

Średnia ocena:

Kategoria: Śmierć

Data dodania 2011-03-05 12:02

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

natchniona_spojrzeni | 2011-03-05 22:14 |

Magia aż emanuje z Twojego wiersza. Brak mi słów, aby opisać piękno Twojej poezji.

Sallly | 2011-03-05 19:19 |

bardzo podoba mi się ten wiersz :-)daje 5

Irmmelin | 2011-03-05 13:25 |

Zgodzę się z magdis , że czekam na coś weselszego w Twoim wykonaniu Adamku;)

Magdis | 2011-03-05 12:25 |

No, powiało smutkiem... Drogi Adamie, a może tak coś wesołego dla odmiany?:)

natchniona_spojrzeni | 2011-03-05 12:10 |

Prawdziwy szacunek do Twojego talentu.

Brak komentarzy