✿ Oczami dziecka ✿

Przebudzenie:
Otwiera powieczki za oknem dostrzega poranka brzask,
- słonecznych promieni podskoki.
Bosymi stópkami do okna bierzy dziewczynka mała
Nacieszyć oczęta zjawiskiem przyrody by chciała
Przez otwarte okiennice poczuła zapach otaczającego ją świata
I figlarnego wietrzyka, co w kosmykach jej bryka

Ciekawość i psota popchnęła małego hunsfota
By uciec z domu, czym prędzej zanim ktoś do pokoju niebawem przybędzie
Choćby przez barierki w balkonie nie dowie się mama, czy ktoś się dowie?

Przyroda nęcąc zaprasza do siebie, zapachem i dźwiękiem
Wiatr wtóruje: „przez okno na podwórko mała jaskółko,
czmychaj, umykaj, czym prędzej!”

Niecierpliwe maleńkie serduszko wabione przyrody czarem
Urokiem drzew, zapachem kwiatów, świergotem ptaków
Soczysta zieleń, zmysłowy zapach traw, kuszące dźwięki mącą zmysły dziewczynki

Oj trawka! Czy to zabawka?
Wysoka zębata, niemal chowa małego pędraka pośród zieleni i polnych kwiatów
– czerwieni maków, kaczeńców żółcieni.
Stokrotek – urokliwych płatków bieli,
a pomiędzy poruszających się owadów, brzęczenia trzmieli.

Co to koraliki błyszczące na trawce pachnącej?
Nie to rosa poranna promykami od rana muskana sprawia olśniewająco nęcący blask
Jeszcze chwilkę poczekaj…!
Już po rosie została osadu plamka
Po otuleniu kropelki od promienistego słonecznego wianka

Och, niebo tak piękne błękitne,
A chmurki puchate – jakie śliczne,
Czy to baranki, kotki, czy mamy twarz spogląda z nieba na ziemię?
Na chwilkę tylko posmutniała dziewczynka, rezolutna, zuchwała dziecinka.

Rozweseliła się jej minka, bo widzi już motylka, za którym chce biec
Zobaczyła maleńką biedronkę w kropeczki,
To wędrujące z mrowiska mróweczki
Wszystko to dla niej zaczarowany, magiczny świat

Lecz zbliża się kres wędrówki smyka, do domu trzeba szybko zmykać
Szybko do domu wraca zanim zobaczy ją tata.


Dedykuję dla bardzo bliskiego istoty
✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿✿

miltonia