dom

widziałem świt o dwóch słońcach
i wielki dom o dziewięciu wrotach
na granicy snu i jawy
gdzie dobro i zło wieczną toczy walkę

prawda i fałsz
pytania o sens istnienia
bez odpowiedzi pozostające od wieków
gdy kolejne zadają je pokolenia

złączeni za ręce podążają ku słońcu
za horyzont myśli o jutrze
coraz starsi zbliżają się do końca
swojej ziemskiej miłości

tyle słów i gestów niepotrzebnych
dla wieczności nieistotne szczegóły
zrodzone z bólu egzystencji
wciąż wracają z głębi podświadomości

mijani ludzie o twarzach szarych
w gwarze zaległa przerażająca cisza
jak ślepcy szukają drogi przeznaczenia
by dojść do celu którego nie znają

kolejne wrota
za nimi obrazy ziemskiego życia
osiem etapów powolnego odchodzenia
i dziewiąte dające odpowiedź ostateczną

Adamo70