Ty

Weszłaś tak cicho
nie pukając
do wnętrza duszy niepokornej
dawno temu
w kąciku siadłaś w zwiewnej szacie.

Pomagasz mi świat słowem malować
odsłaniać marzeń barwną zasłonę
jesteś jak cztery pory Vivaldiego
i tęczą mieniącą się po burzy
miłością największą w końcu
spełnioną.

Pokorą czasem złością
życiem i śmiercią
często łzą.

Choć mówią że jesteś staromodna
lecz czy piękno nosi
mody trendy?

Przyjaciółko wierna od wielu lat

Poezjo

Wierzbina