Żal

Głuchy krzyw w piersiach zamarł,
niemy szloch rozdarł serce,
rzeka Å‚ez lica zdobi,
spływa z twarzy na ręce.

Z własnych pragnień obdarta
w pościeli się skrywa
by nikt nie widział więcej
jak żal dusze rozrywa.

Każda noc nieprzespana,
promień słońca jak ogień.
Każda oznaka życia,
budzi strach, szloch i trwogÄ™.

I choć pragnie miłości
czystej, jak górski potok
ona wie, że marzenia
sÄ… nie dla niej stworzone.

Każdy oddech agonią,
każda łza szklanym mieczem,
każda myśl jak trucizna,
co wnet w oczy piecze.

Nie ma księcia i bajki
ni szczęśliwej miłości.
Jest królewna w jedwabiach
z sercem zabitym w walce.

Scarlet