To było rano...
Zobaczyłam wodza.
Przybiegł, mieczem skinął
I jak ptak, swoim skrzydłem czule mnie owinął.
Wstąpiłam na działo, a ono zagrzmiało.
Wylała się lawą ściśniona piechota.
Białą strugą zalała tytuł wiersza:
CNOTA
Ten wiersz z nudów napisano.
Wybacz mi wieszczu
To było rano...
Odważnie napisane odkryłas wszystko co miałaś zakryte
ale jest taki realny przyznaję może czasami skrywanie zawstydza niektórych mnie nasycił swą barwą kolorem każdy gest i słowo jest tak natchnione emocjami piękny wiersz chodz niektórych może zbulwesować otwartością lecz poto kobiety wałczyły...prawo wye]rażania wszystkich uczuć i tych zamkiętych za dzwiami alkow naszych poprzedniczek...przepraszam że się rozpisłam ale wiersz wyraża całą naszątajemnic...pozdrawiam
