Serce drugiego człowieka...

Wiara w dobro jest naszym przeznaczeniem…
Czym więcej dostajesz od życia tym mniej się tym dzielisz...
Jednak gdy los doświadcza Cię okrutnie w różnoraki sposób...
Potrafisz docenić drugiego człowieka…
bo wiesz czym jest smutek, rozpacz...
Jak boli samotność, cierpienie…
Cenisz sobie zatem przyjaciół… ludzi dobrych, którzy Ci ufają...
Bo Ty też im ufasz… bo chcesz tego.. bez względu na wszystko…
Gdy oni płaczą, płaczesz z nimi…
Gdy cierpią… ból rozdziera i Twoje serce…
Gdy cieszą się i Ty się radujesz...
Bo widzisz w tym swój cel...
Cieszy Cię, że są ludzie, którzy potrafią
dostrzec w drugim człowieku to co najpiękniejsze,
jego dusze, wrażliwość i szczere zainteresowanie…
Za piękne odpłacasz nadobnym,
choć nie zawsze jesteś w stanie dorównać kunsztowi drugiego człowieka...
Jednak intencje masz szczere, bo takim jesteś człowiekiem...
Szczęściem jednego człowieka jest drugi człowiek... Nie inaczej…
Kto uważa, że jestem w błędzie po prostu nie doświadczył tego nigdy…
I nie wiem czy mu zazdrościć... czy jednak współczuć...

13.01.2009

Betina