pocałunek wiatru

stąpam
prowadzona przez noc
medytując nad życiem

dookoła pusto
bawię się z wiatrem
w pocałunki
wypełniam oddechem
usta

wyszlachetniał

idziemy obok siebie

jak dżentelmen
za pozwoleniem dotyka ucha
trzymając się reguł
czyja kolej na
zbliżenie

pytając
delikatnym ruchem
pieści włosy

nęcona zapachem
obezwładniona dotykiem
wśród spojrzeń nieba
wchłaniam wilgoć w zespoleniu warg

popękały

jednak w grze na charaktery
wygrałam ja