Zaklęta

zaklęta w ciemności
wÄ…tpi w swe istnienie;

po licach jej
spływają krople słone
okalajÄ…c twarz

zezłoszczona chce się podnieść
krzyknąć: dość!
lecz upada znów;

czarny anioł
szybujący pośród chmur
niesie jutro;

póżna noc nadchodzi
dla niej nie ma szans
traci cały blask

budzi się w jasności
wÄ…tpi w swe istnienie;

21.11.2005


nuska

Åšrednia ocena: 8
Kategoria: Życie Data dodania 2005-12-15 21:30
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < nuska > < wiersze >
Yenna | 2005-12-16 17:24 |
jak dla mnie wiersz jest troche bezbarwny, czasami czuc wieksze emocje a czarny aniol niosacy jutro nie jest chyba najlepszym znakiem
(OLA) | 2005-12-16 00:23 |
mnie bardzo spodobal sie twoj wiersz:)...doszukalam sie w nim duzo z zycia hmmmmmmmmmmm intryguje mnie ten czarny aniol...pozdrawiam:))))))))))))
uÂœmiech | 2005-12-15 22:49 |
Przemawiajš do mnie Twoje słowa, absorbujš, ujmujš... Jednak nie odczuwam w poełni wiersza, nie, że jest zły, wręcz przeciwnie, to tylko moje wnętrze takie dziwne :) Pozdrawiam...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się