powieki lekko mrużysz w kaprys mówiąc co tak głęboko czujesz wypływa lawina ukryta w Tobie tyle w niej niepewności, żałujesz ja z uśmiechem witam słowa w domniemaniach prawdy nie ma jednak Ty dalej drążysz lustra odbijają niedopowiedzenia i zapada chwila ciszy krętych dróg już nie widać cieszysz się lecz dalej myślisz w swych przekonaniach nie szczęśliwa
majk
