kruchy lód

stąpam po kruchym lodzie
niepewności drugiego brzegu
przeciwieństw nie znających kompromisów
czerni i bieli bez skali szarości
na skraju przepaści zalegającej mgły
miłości tak pięknej i okrutnej zarazem

pozwól zapomnieć !
pozwól oddychać !

nie każ umierać z tęsknoty

zamknij drzwi i odejdź
albo zostań na zawsze

nie chcę zapomnieć !
nie potrafię ...

Adamo70