Jestem...
ale mnie nie ma.
Boli mnie...
lecz nie czuję.
Nie reaguję...
mimo że mówią do mnie.
Nie odpowiadam...
choć pytają.
Nie widzę ran...
a jednak boli.
Nie czuję bicia serca...
choć je mam.
Nie płyną mi łzy...
a jednak płaczę.
Czym więc za swe cierpienia płacę?
Tu ne cede malis, sed contra audentior ito - nie daj się powalić przez nieszczęście, ale przeciwstawiaj się mu ze wzmożoną odwagą...
wiersz ładny i myślę, że prawdziwy...
