zwyczajny dzień

pobiegnijmy razem
gdzie horyzont płonie
świtu słońca czerwienią
wiatru porywem
dajmy się ponieść
tam gdzie

ludzie nie znają
nienawiści i bólu

popłyńmy biała łódką
po rzece
mlecznej drogi
niech każda z gwiazd
mówi nam

o tym jak było
przed czasem

by wrócić
i odnaleźć tych
co w sercach chowają
okruchy dobra sprzed wieków
by znów zapłakać ze szczęścia
oglądając
słońca zachód

Adamo70