Ku pamięci chwili

Tę chwilę...
dla siebie zachować pragnę.
Uwięzić w swej pamięci
pomimo jej niewinności,
zakuć w kajdany wspomnień
tych najczęściej powracających;
w mej świadomości
zamknąć na klucz.
Do lochów umysłu na wieki wtrącić móc,
za jej niecodzienność,
wyjątek istnienia,
obłędnie ubóstwiać.
W zgiełku przeszłości słyszeć jej echo.
Ten wycinek z rzeczywistości,
ten moment
zachować w słowach,
okryć manią nieulotności.
Precz nirwano!
... precz od mojej własności!

joas2223